Mirari Nederland B.V.
Niels Kuiper
Modern familiebedrijf met oude normen en waarden
Niels Kuiper van Mirari zit thuis aan de keukentafel als hij vertelt over het familiebedrijf. Hij verontschuldigt zich voor zijn werkkleding en dat hij straks nog monteurs moet ontvangen voor een klus in huis. Niels is een man van de praktijk. Hij startte zijn carrière als elektricien, had een eigen bedrijf. Nu is hij directeur van het familiebedrijf Mirari, distributeur van het merk Innotec.
Het was 1993 toen Niels als twaalfjarige jongen met zijn ouders en zus meeverhuisde naar Boekelo, waar zijn vader Johan Kuiper een bedrijfspand met aanpalend woonhuis had gevonden. Kuiper Senior was twee jaar eerder vanuit huis begonnen met een voorraad lijmen, kitten, vetten, olies, tapes en schoonmaakmiddelen in de garage. “Hij handelde in het merk Innotec dat we nu nog steeds voeren”, legt Niels uit. Inmiddels is het bedrijf alweer jaren gevestigd in Enschede.
Andere passie
De kleine Niels vond het erg interessant om wat bij te verdienen door stickers te plakken of om de producten over te gieten in kleinere verpakkingen. Toch wist hij al vanaf zijn zevende dat hij later iets anders wilde doen, hij wilde namelijk elektricien worden. “Dat wist ik honderd procent zeker”, blikt hij terug. Wel was al snel duidelijk dat hij, net als zijn vader, erg ondernemend was. Al vroeg werkte hij bij de technische dienst van een zorginstelling, hij had een krantenwijk en hij hielp mee op een camping én hij werd elektricien. “Ik vond techniek heel erg leuk. Thuis was ik altijd in de weer met elektriciteitsdraden en dat leverde nogal eens kortsluiting op”, grinnikt hij.
Toch opvolgen
Niets leek er op dat Niels zijn vader ooit zou opvolgen. Jarenlang had hij een eigen bedrijf in de beveiligingstechniek, samen met een compagnon. Toch veranderde er iets en dat kwam omdat de compagnon ziek werd. Niels: “Daardoor werd onder anderen mijn vader aandeelhouder van mijn bedrijf.” Enkele jaren later werd het bedrijf van Niels samengevoegd met het familiebedrijf waar zijn moeder Geesje ooit de administratie deed en waar zijn oom Eddie nog altijd werkt op de inkoopafdeling. Niels heeft geen moment spijt gehad dat hij geen elektricien meer is. “Ik houd van fysiek hard werken, maar mijn werk is nu veel gevarieerder. Ik mag mensen aansturen, lijnen opzetten en me bezighouden met strategie.”
Vader en zoon
Zijn vader adviseert zijn zoon en momenteel werkt hij weer even mee. De samenwerking tussen vader en zoon verloopt soepel en respectvol. Al is er wel een groot verschil volgens Niels tussen zijn eigen drift om dingen te automatiseren en de oude gewoontes van zijn vader. “Als ik hem vraag om iets digitaal aan te leveren, mailt hij een scan van zijn geschreven aantekeningen”, zegt hij lachend. “We kunnen ook wel een boek uitbrengen met zijn bijzondere uitspraken.” Als voorbeeld zegt hij in plat Twents: “A’j geen kop heb, ku’j ook niet uut ‘t raam kiek’n.” Het betekent zoiets als, wat je niet hebt kun je niet uitgeven. Het is een van de kaders die Niels heeft meegekregen.
Fijne werksfeer
Mirari is een familiebedrijf met bijbehorende normen en waarden. “We willen een zeer goede werkgever zijn. Nieuwe mensen voelen zich altijd snel welkom. We onthalen ze dan ook met bloemen en een welkomstpakket. De sfeer is heel goed bij ons. We hebben een platte organisatie en iedereen weet elkaar te vinden, van het magazijn tot aan mij. Er is een fijne werkethiek, we willen iets voor elkaar doen”, schetst Niels.
Nieuw merk Noavon
De ambities voor de toekomst zijn groot. Recentelijk werd hun nieuwe merk Noavon gelanceerd. Dat merk voert dezelfde producten die Mirari al in het assortiment had, maar dan voor de wederverkoop en de consumentenmarkt. “En met dezelfde kwaliteit”, benadrukt hij. Zonder schroom zegt hij dat hun producten wel duur zijn: “Voor kwaliteit betaal je.”
Altijd thuis eten
Niels probeert altijd thuis te eten, ook al is hij druk. “Ken je die reclame van vroeger?”, vraagt hij. ‘Wie is toch die man die op zondag het vlees snijdt?’ In die satirische reclame herkent een kind zijn eigen vader niet. “Mijn vader was altijd aan het werk en mijn moeder werkte alleen tijdens schooluren, dus zij was er voor ons.” Niels besloot het anders te doen. Hij wil dat zijn zoon en dochter, twee jonge tieners, hem zien. De een wil profvoetballer worden en de ander wil bij de politie. Dus van een ambitie om het familiebedrijf in te stappen lijkt geen sprake.
Andere tijden
Een ding doet Niels wel hetzelfde als zijn vader. Hij is begeleider van het voetbalelftal van zijn zoon. “Dat deed mijn vader vroeger ook voor mij.” De vader-zoon-relatie heeft uiteindelijk niets te lijden gehad onder het harde werken. “Ik ben niets te kort gekomen, het waren gewoon andere tijden.”
