Hassink Verpakkings-drukwerk
Tom, Willem Jan en Loes Hassink
Investeren met visie en passie
Een drukkerij die al bijna 125 jaar bestaat mag je gerust bijzonder noemen. Weinig bedrijfstakken hebben de afgelopen decennia zoveel technologische veranderingen doorgemaakt dan de grafische industrie, waarna vele uiteindelijk toch hun laatste loodjes neer moesten leggen. Tel daar dan ook nog de hoeveelheid crises bij die je als bedrijf in meer dan een eeuw hebt weten te overleven, dan weet je al bijna zeker: dit moet haast wel een familiebedrijf zijn. En dat klopt. Inmiddels staat al de vierde generatie succesvol aan de persen.
“Maar toen Loes (45) en ik in 2011 de zaak hadden overgenomen, daalde na een half jaar het marktvolume voor handelsdrukwerk enorm en stonden de prijzen onder druk waardoor wij onder de kostprijs moesten gaan werken”, zegt Tom Hassink (42), die samen met zijn zus de vierde generatie vormt binnen het familiebedrijf Hassink Verpakkingsdrukwerk. “We kwamen tot de conclusie dat, als wij verder wilden met onze drukkerij, we het over een heel andere boeg moesten gooien. Zo besloten we om gefaseerd afscheid te nemen van het drukken van briefpapier, folders, boeken en brochures; kortom van alles waar dit bedrijf dus bijna honderdtien jaar van heeft kunnen bestaan. We voelden dat het ons in de omschakeling naar verpakkingsdrukwerk in de weg ging zitten. Maar we hadden er alle drie enorm veel vertrouwen in dat dit een juiste beslissing zou zijn.”
Even de geschiedenis in het kort
Jan Hassink begon op 2 mei 1902 de drukkerij – in het begin nog samen met zijn broer – aan de C.J. Snuifstraat en later aan de Noorderhagen in Enschede. Door zijn plotselinge overlijden werd zijn zoon Theo Hassink in 1933 gedwongen om op 21 jarige leeftijd, midden in de crisisjaren, de drukkerij voort te zetten. Zoon Willem Jan (71, vader van Loes en Tom) stond half jaren zestig niet te popelen om een drukkerij over te nemen. Hij zag zichzelf meer als Waterbouwkundig Ingenieur. Tom, lachend: “Hij rijdt nu nog steeds langs bruggetjes en pontjes.” Willem Jan: “Nadat ik in 1967 van de mavo kwam, werd mijn affiniteit met het grafische vak groter en ging ik alsnog naar de Grafische School. En ja, je werd natuurlijk ook wel met lichte hand gedwongen om met enige regelmaat op zaterdag te vouwen.” Toen daarna duidelijk werd dat ik de zaak over zou gaan nemen, heeft mijn vader geïnvesteerd in een nieuwe drukpers.” In 1974 nam Willem Jan de drukkerij volledig over en groeide het bedrijf naar meer dan veertig werknemers.
Omschakelen naar verpakkingsdrukwerk
Loes: “Het op tijd doen van investeringen in nieuwe machines en innovatieve productieprocessen blijkt karakteristiek te zijn voor ons bedrijf. Zo waren wij in 1994 de eerste drukkerij in Twente waar je geen litho’s meer nodig had om te kunnen drukken en heeft een investering in een kartonnagemachine in 2006 er achteraf voor gezorgd dat we de beslissing konden nemen om ons te gaan specialiseren in verpakkingsdrukwerk. Deze omschakeling bleek dus een gouden greep na onze moeilijke start, zoals Tom al zei.” Maar het besluit om de nichemarkt van verpakkingen in te gaan, zorgde in aanvang wel voor wat onrust onder de medewerkers. “Papier werd vervangen door het zwaardere karton en het betekende ook andersoortige productieprocessen”, vult Tom aan. Loes: “We hebben onszelf weer opnieuw moeten uitvinden. Een nieuwe markt, opnieuw pionieren en op zoek naar klanten. Dat waren we niet meer gewend. Was wel even weer met beide benen op de koude grond.”
Drukinkt in de aderen
Beiden groeiden op met de geur van drukinkt en Tom stond zelfs als peuter midden in de drukkerij tussen de drukpersen – met gehoorbeschermer – in de box. Want ook moeder Ceciel werkte in die eerste jaren nog mee. Tom: “Toen onze zus Roos in 1986 werd geboren, was dit al niet meer het geval. Waar onze passie ligt in het verfraaien van papier, zo vond Roos haar passie in het vak van schoonheidsspecialiste.” Loes: ”Maar Roos is er ieder jaar op ons jaarlijkse familiefeestje op 2 mei gewoon bij, hoor.”
Basis voor de toekomst
Van Firma Gebroeders Hassink Handelsdrukwerk in 1902, naar Drukkerij Hassink, naar Hassink Drukkers en sinds 2012 naar Hassink Verpakkingsdrukwerk: het bedrijf heeft zich continue weten aan te passen aan de tijdgeest en de omstandigheden. Er is veel veranderd in de bedrijfstak, maar wellicht nog wel meer binnen het bedrijf zelf. Loes: “Rond 2006 kwam de pdf en daarmee de opkomst van veel online drukkers, wat zorgde voor veel onrust in de markt. Toen Willem Jan kort daarna ook nog ziek werd, werd ik net als mijn opa destijds voor de leeuwen gegooid en was ik rond mijn dertigste ineens directeur van een bedrijf met bijna veertig medewerkers. Omdat Tom vanwege zijn achternaam, net als ik zelf ook had ondervonden, moeilijk de kans kreeg om elders ‘in de keuken’ te kunnen kijken, was er slechts één telefoontje nodig om hem over te halen hier naar toe te komen.” Tom: “Waarmee de basis werd gelegd voor onze bedrijfsovername enkele jaren later. En de producten die we nu maken, geven ons een enorme kick. Ruim tachtig procent is foodverpakking die iedereen elke dag tegenkomt in supermarkten in heel Europa.” Loes: “Wie had ooit gedacht dat wij hier met witte jassen en haarnetjes in de drukkerij zouden lopen. Dat is uiteraard verplicht vanwege ons BRC-voedselveiligheidscertificaat.” De achterliggende jaren is vooral de productiehal fors uitgebreid en is er nog altijd sprake van omzetgroei en uitbreiding van het machinepark, zoals recentelijk nog een extra vouwplakmachine. En is er ook al geïnvesteerd in de toekomstige bedrijfsopvolging? “Jazeker”, zegt Tom. “Maar onze meiden zijn nu nog te jong om daar ook nog maar één seconde over na te denken. Hoewel er al eentje regelmatig doosjes openvouwt om te kijken hoe slim die nu eigenlijk in elkaar zitten…”
